Podstawowe zasady korzystania z kąpielowego piecyka gazowego.
2011-12-17 11:52:04

Piecyk gazowy (gazowy podgrzewacz wody użytkowej)

Bardzo pożyteczne linki, źródło: Instytut Techniki Budowlanej

1. Wentylacja naturalna mieszkań z paleniskami gazowymi a śmiertelne zatrucia tlenkiem węgla (.pdf)
2. Warunki bezpiecznego użytkowania domowych urządzeń spalających gaz (.pdf)

Przeważającymi kierunkami wiatrów w Polsce są wiatry zachodnie, stanowią ok. 60% wszystkich wiatrów. Zimą przeważają natomiast wiatry wschodnie, lecz zależy to również od warunków ukształtowania terenu i musi być uwzględniane indywidualnie dla poszczególnych budynków.

 Początek sezonu grzewczego, bardzo duża liczba wypadków. Polsat News Wydarzenia Video

Podstawowe zasady korzystania z kąpielowego piecyka gazowego :

• Co najmniej raz w roku umożliwić specjalistom wykonanie przeglądu oraz czyszczenia piecyka gazowego. Utrzymanie urządzenia gazowego w dobrym stanie technicznym i czystości jest obowiązkiem każdego użytkownika. Wyeksploatowane piecyki starego typu bez zabezpieczeń należy wymieniać na nowe.
• Co najmniej raz w roku udostępniać mieszkanie pracownikom służb kominiarskich w celu zbadania prawidłowości działania oraz drożności przewodów kominowych.
• Przed każdą kąpielą należy przewietrzyć łazienkę, W TRAKCIE WŁĄCZONEGO PIECYKA GAZOWEGO NALEŻY BEZWZGLĘDNIE OTWORZYĆ OKNO, tak aby zapewnić dopływ świeżego powietrza dla potrzeb pełnego spalania gazu oraz dla potrzeb wentylacyjnych.
• Podczas silnego wiatru, niskieg ciśnienia atmosferycznego i przy niskiej temperaturze zewnętrznej, kiedy zdarzają się zakłócenia ciągu kominowego możliwie krótko korzystać z piecyka gazowego.
• Sprawdź aktualne warunki atmosferyczne. Źródło: Stacja Meteo Wydziału Fizyki Politechniki Warszawskiej.
• Nie zasłaniać kratek wentylacyjnych (nawiewnych w drzwiach łazienkowych oraz wywiewnych), bo to one chronią nas przed zatruciem !
• W lokalach poddanych termomodernizacji (wymienione okna, drzwi na szczelne) należy zainstalować odpowiednie nawiewniki doprowadzające zewnętrzne powietrze do mieszkania.
• Zalecany jest również montaż czujników tlenku węgla.
• W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w działaniu urządzeń gazowych bądź przewodów kominowych należy zgłosić ten fakt bezzwłocznie odpowiednim specjalistom !

O TLENKU WĘGLA (źródło:www.detectors.pl)

Tlenek węgla (CO), nazwa zwyczajowa czad, nazwa systematyczna: tlenek węgla(II) - nieorganiczny związek chemiczny, tlenek węgla na II stopniu utlenienia. Ma silne własności toksyczne.

Właściwości fizyczne.
W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny, bezwonny i niedrażniący gaz. Temperatura wrzenia: -191,5°C. Temperatura topnienia: -204°C. Jest trudno rozpuszczalny w wodzie. Tlenek węgla ma nieco mniejszą gęstość od powietrza, jako produkt spalania paliw (czad) powstaje jednak w mieszaninie z ciężkim dwutlenkiem węgla, co sprawia, że spaliny mają sumaryczną gęstość większą od powietrza i gromadzą się w dolnych partiach pomieszczeń.

Właściwości chemiczne.
Jest to gaz palny, na powietrzu pali się niebieskim płomieniem tworząc dwutlenek węgla. W naturze występuje w gazach kopalnianych. Ma zastosowanie w wielu procesach przemysłowych.

Źródła naturalne.
Źródła naturalne to erupcje wulkanów, naturalne pożary roślinności, w których temperatura dochodzi do 1000°C. W niewielkich ilościach jest także produkowany w organizmach żywych - ma działanie przeciwzapalne, jest naturalnym antagonistą tlenku azotu.

Źródła na skutek działalności człowieka.
Źródłami na skutek działalności człowieka jest większość wysokotemperaturowych procesów technologicznych, w których paliwem jest przede wszystkim węgiel i ropa naftowa (przemysł energetyczny, hutniczy, chemiczny), spaliny samochodowe (silniki wysokoprężne).

ZATRUCIE TLENKIEM WĘGLA

Zatrucie tlenkiem węgla (popularnie nazywane zaczadzeniem) jest najczęściej spotykanym zatruciem gazowym. Stanowi 75% wszystkich zatruć samobójczych i od 32% (w Szwajcarii) do 55% (w Austrii) zatruć przypadkowych. Jest najczęstszą przyczyną śmiertelnych zatruć w wielu krajach. W USA rocznie umiera z powodu przypadkowego zaczadzenia co najmniej 1500 osób.

Przyczyny zatruć tlenkiem węgla:
- pożary budynków,
- wadliwe lub użytkowane w pomieszczeniach o niesprawnej wentylacji, piecyki gazowe, węglowe i inne,
- zatrucia przemysłowe,
- zatrucia samobójcze,
- spaliny silnikowe.

Prawidłowo spalany węgiel dostarcza gazów spalinowych zawierających ok. 1% czadu. Poziom ten nie jest niebezpieczny dla człowieka. W warunkach niedostatecznego dotlenienia paleniska, spaliny mogą zawierać nawet 30% tlenku węgla.

Działanie na organizm człowieka.
Czad wchłania się drogą oddechową w ilości zależnej od jego stężenia w powietrzu, częstości oddechów (wentylacji płuc) i czasu narażenia. Wydalany jest tą samą drogą, w stanie niezmienionym.
Jego trujące działanie polega na łączeniu się z hemoglobiną i innymi metaloproteinami zawierającymi żelazo (oksydaza cytochromowa). Połączenie hemoglobiny z tlenkiem węgla nazywane karboksyhemoglobiną tworzy się 210 razy łatwiej i charakteryzuje się znacznie większą trwałością niż połączenie z tlenem, co powoduje że transport tlenu z płuc do tkanek jest drastycznie zmniejszony. Dochodzi do niedotlenienia tkanek - hypoksji. Poza tym tlenek węgla zwiększa stabilność połączenia hemoglobiny z tlenem przez co utrudnia oddawania tlenu tkankom, co jeszcze bardziej pogłębia efekt niedotlenienia.
Na skutek działania czadu w pierwszej kolejności ulegają uszkodzeniu narządy najbardziej wrażliwe na niedotlenienie, czyli układ krążenia i ośrodkowy układ nerwowy. W cięższych zatruciach dochodzi do zaburzenia gospodarki węglowodanowej, krwawień w różnych narządach i wystąpienia rozległych obszarów martwiczych.

Objawy
Objawy zatrucia tlenkiem węgla zależnie od stężenia objętościowego w powietrzu:

stężenie objętościowe CO w powietrzu	objawy zatrucia
100-200 ppm (0,01% - 0,02%)	lekki ból głowy przy ekspozycji przez 2-3 godziny
400 ppm (0,04%)	silny ból głowy zaczynający się ok. 1 godzinę po wdychaniu tego stężenia;
800 ppm (0,08%)	zawroty głowy, wymioty i konwulsje po 45 minutach wdychania; po dwóch godzinach trwała śpiączka;
1 600 ppm (0,16%)	silny ból głowy, wymioty, konwulsje po 20 minutach; zgon po dwóch godzinach
3 200 ppm (0,32%)	intensywny ból głowy i wymioty po 5-10 minutach; zgon po 30 minutach;
6 400 ppm (0,64%)	ból głowy i wymioty po 1-2 minutach; zgon w niecałe 20 minut;
12 800 ppm (1.28%)	utrata przytomności po 2-3 wdechach; śmierć po 3 minutach.

Objawy zatrucia tlenkiem węgla w zależności od stężenia karboksyhemoglobiny we krwi:

% karboksyhemoglobiny we krwi	objawy zatrucia
<4	brak objawów
4-8	niższa koncentracja, popełnianie drobnych błędów w testach
8-10	popełnianie ważnych błędów w testach
10-20	uczucie ucisku i lekki ból głowy, rozszerzenie naczyń skórnych
20-30	ból głowy, tętnienie w skroniach
30-40	silny ból głowy, osłabienie, oszołomienie, nudności, możliwość zapaści
40-50	silny ból głowy, osłabienie, oszołomienie, nudności, zaburzenia czynności serca, przyspieszenie tętna, zapaść
50-60	zaburzenia czynności serca, przyspieszenie tętna, śpiączka przerywana drgawkami
60-70	śpiączka przerywana drgawkami, upośledzenie czynności serca i oddychania, możliwość śmierci
70-80	tętno nikłe, oddychanie zwolnione aż do porażenia, zgon

Charakterystyczne dla ostrego zatrucia czadem jest różowe, karminowe zabarwienie skóry.

Objawami zatrucia przewlekłego są:
- osłabienie pamięci
- upośledzenie psychiczne
- utrata łaknienia
- utrata czucia w palcach
- senność w dzień i bezsenność w nocy
- zaburzenia krążenia, zmiany w morfologii krwi
- objawy parkinsonizmu: drżenia mięśni, maskowaty wyraz twarzy
- "chód pingwini" - ostrożne poruszanie się z szeroko rozstawionymi nogami
- szaroziemiste zabarwienie skóry.

Badanie.
U osób z podejrzeniem zatrucia tlenkiem węgla wykonuje się badanie krwi na zawartość hemoglobiny tlenkowęglowej (karboksyhemoglobiny), która jest biomarkerem narażenia na CO. Nie ma ścisłej korelacji między wynikiem tego badania i ciężkością stanu klinicznego. Rokowanie bardziej zależy od czasu przebywania danej osoby w trującej atmosferze niż stężenia tlenku węgla w powietrzu oddechowym, mimo to jednak poziom powyżej 70% karboksyhemoglobiny we krwi oznacza nieodwracalne zmiany w mózgu będące wynikiem niedotlenienia, czyli w konsekwencji zgon.

Leczenie:
- przerwanie kontaktu osoby zatrutej z tlenkiem węgla
- tlenoterapia konwencjonalna i w komorze hiperbarycznej.
- transfuzja krwi
- zapobieganie obrzękowi mózgu
- leczenie kwasicy metabolicznej
- leczenie hipertermii
- ogólne leczenie objawowe (np. zapobieganie zapaleniu płuc, odleżynom itp.)

U zatrutych osób uratowanych przed śmiercią często występują odległe powikłania ze strony ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego, obserwuje się obniżenie ilorazu inteligencji, zaburzenia pamięci, zanik mowy, uszkodzenie wzroku i węchu.